In principe dient men een merk land per land te registreren volgens de nationale wetgeving van die landen.

Het Uniemerk en het Benelux merk vormen hierop belangrijke uitzonderingen en bieden een vorm van internationale bescherming aangezien beide systemen door een volwaardige merkenwetgeving worden geregeld.

Er bestaat ook een internationaal merkregistratiesysteem dat het systeem van Madrid genoemd wordt (hoewel de administratie zich in Genève bevindt). Meer dan 120 landen zijn erbij aangesloten waaronder heel wat economische grootmachten zoals de USA, Canada, Australië, China, Japan, Rusland, India, Brazilië en de Europese Unie. Dit systeem is echter niet te vergelijken met het Benelux en Europese systeem aangezien het er enkel op gericht is om de aanvraagprocedure en het beheer van de registratie te vereenvoudigen. Inhoudelijk valt uw merk echter exclusief onder de nationale wetgevingen van de opgeëiste landen.

Via een enkele aanvraagprocedure kan men op basis van een depot in zijn land van oorsprong (voor een Belgische onderneming, een Benelux of Uniemerk) een registratie aanvragen in meerdere landen. Uit de lijst van de aangesloten landen kan men à la carte kiezen in welke landen men een registratie wenst aan te vragen. De kosten hangen wel af van welke landen en van het aantal landen.

Na indiening van de aanvraag, wordt deze opgesplitst en doorgestuurd naar de nationale administraties van elk van de opgeëiste landen. Zij oordelen conform de geldende nationale wetgeving of uw merk er geregistreerd wordt. Een weigering in een land heeft echter geen invloed op de procedure in de overige opgeëiste landen.