Kwaliteitslabels, garantielabels, etc. zijn specifieke merkensoorten die op meerdere vlakken verschillen van individuele merken: de certificatiemerken en de collectieve merken.

Het collectieve merk wordt beheerd door de leden van een vereniging. Het is de vereniging die de houder van het collectieve merk is en het merk wordt gebruikt om aan te tonen dat de producten of diensten afkomstig zijn van de leden van deze vereniging. Het is meestal een merk dat bedoeld is voor fabrikantenverenigingen, bijvoorbeeld een groep boeren die in een bepaalde regio actief zijn. In tegenstelling tot het certificatiemerk kan een collectief merk een geografische oorsprong aanduiden.

De certificatiemerken geven aan dat de houder verzekert dat de producten of diensten een bepaald aantal kenmerken hebben. Bijvoorbeeld dat deze op een bepaalde manier zijn ontwikkeld of dat ze aan bepaalde kwaliteitscriteria voldoen. In principe kunnen alle mogelijke en denkbare kenmerken op deze manier worden gecertificeerd, met uitzondering van de geografische oorsprong van de producten of diensten. Iedereen kan de houder van een certificatiemerk zijn, op voorwaarde dat hij niet zelf de gecertificeerde producten of diensten levert. Net als bij het oude collectieve merk, moeten voorschriften voor het gebruik van het certificatiemerk bij het depot worden gevoegd.

Soms is het niet eenduidig of men een bepaald merk als individueel merk dan wel als een collectief merk/certificatiemerk dient te registreren. In veel gevallen kan het gaan om een individueel merk waarbij de eigenaar aan anderen licenties geeft om het merk ook te gebruiken onder bepaalde voorwaarden.

De keuze tussen soorten merken is echter wel van groot belang en heeft naast juridische consequenties, ook gevolgen op vlak van formaliteiten (bv. het verplicht te deponeren reglement van gebruik en toezicht) en kosten. Daarom is het essentieel om voor dit soort situaties een expert in deze materie, zoals brantsandpatents, in te schakelen.