Toen Tinder nog Lasso was: een uitvinding die zijn tijd té ver vooruit was

De populariteit van de dating app Tinder kent ongekende hoogtes. Tinder werd ontwikkeld door enkele studenten en hoewel slechts in September 2012 gelanceerd, heeft de app zich razendsnel verspreid en is deze op menig mobiele telefoon terug te vinden.

Tinder werkt volgens het ‘Hot or Not’ principe: het toont jou foto’s van andere leden. Een ‘swipe’ naar rechts betekent dat je het profiel van de getoonde persoon wel ziet zitten, een ‘swipe’ naar links betekent genadeloze afwijzing. Enkel wanneer twee personen aangeven elkaar beiden leuk te vinden, is er een match en wordt een chat venster geopend.

Tinder dankt zijn succes grotendeels aan het succes van mobiele telefoons zoals de iPhone en aan sociaal media platform Facebook.

Het idee op zich is echter niet zo vernieuwend. Reeds in 2005 zochten studenten Jonathan Libo en Fred Pratt naar een manier om met studentes van hun campus in contact te komen en tegelijkertijd een pijnlijke afwijzing te vermijden. Ze ontwikkelden een applicatie voor hun gsm, dienden een octrooi-aanvrage in (US 2007 003 757 4) en noemden de app ‘Lasso’.

Helaas voor beide heren was de iPhone toen nog een nobele onbekende en was de Blackberry nog niet mainstream genoeg. Het project stierf een stille dood bij gebrek aan technologische ondersteuning. De octrooi-aanvrage werd niet verder gezet. Lasso was niet meer.

Zeven jaar later verovert het initiële idee van Libo en Pratt de wereld als Tinder. Hadden Libo en Pratt hun octrooi-aanvrage verder gezet, dan konden ze nu misschien rekenen op royalty inkomsten uit licentie. Helaas waren zij hun tijd net iets te ver vooruit.